ارائه یک الگوریتم فوق ابتکاری برای مسئله زمان بندی پروژه با محدودیت منابع با هدف بیشینه سازی robustness

مسئله زمانبندی پروژه با محدودیت منابع یکی از مهمترین مسائل در حوزه ی مسائل زمانبندی پروژه می باشد. یکی از مسائل کاربردی که اخیراً ذهن پژوهشگران این حوزه را به خود معطوف کرده است بحث عدم اطمینان در اطلاعات پروژه است که ممکن است در یک پروژه به وجود بیاید. یک اشکال رایج در بیشتر مدلهای قطعی زمانبندی پروژه این است که آنها فرض می کنند که فعالیت ها در بهترین شرایط انجام می شوند و اینکه زمانبندی پیشنهادی مانند برنامه اجرا می شود. اگرچه در عمل چندین عامل غیرقابل کنترل ممکن است در تأخیر زمان تکمیل پروژه و افزایش هزینه ها موثر باشند. در میان این عوامل غیرمطلوب، عدم موفقیت کامل بعضی فعالیت ها ممکن است سبب زمان اضافی برای دوباره کاری و تصحیح عیوب شود. در نتیجه برای مدیران پروژه بسیار مشکل می باشد که پروژه را در زمان تعیین شده به پایان برسانند. در سال 2008 چترو و هااوری 12 راه حل را برای سنجش پایداری پروژه ارائه دادند که هدف آنها بیشینه سازی پایداری زمانبندی بود. در این پایان نامه ما مسئله زمانبندی پروژه را با هدف بیشینه سازی پایداری زمانبندی مورد مطالعه قرار می دهیم. این مسائل در زمره مسائل np-hard قرار می گیرند که ما را مجبور به استفاده از الگوریتم های فراابتکاری می کند تا یک جواب بهینه مطلق یا در نهایت یک جواب رضایت بخش بدست آوریم. ما در ابتدا در پی یافتن بهترین روش سنجش پایداری از بین 12 روش ارائه شده با استفاده از روش تاپسیس هستیم. در انتها یک الگوریتم ژنتیک مناسب برای اینگونه مسائل ارائه می دهیم.